Vannacht redelijk geslapen. Je merkt wel dat het kouder wordt en ook tijdens het lopen gaat het vliesje inmiddels gewoon aan. Maar we zijn op (bijna) alles voorbereid dus ok. Dan weer mijn lievelingsontbijt (not!) Pap met toast, ei en een worstje. De pap wordt er niet beter op naarmate ik het vaker eet, dus geen kwestie van gewenning. Maar het is goed voor me en ik moet eten hou ik mezelf maar voor. Al snel gaan we weer op pad, vandaag langer lopen maar minder stijl dus voor mij in elk geval makkelijker. Het eerste stuk gaat dus op zich wel. Het landschap verandert en elke dag komt die ontzagwekkende top een beetje dichterbij. Hoe moeten we in vredesnaam dat ding omhoog, ik zie alleen maar hele stijle wanden. Maar goed, one day at a time. We zien ook de eerste zieke onderweg. Dat zag je mijlenver aankomen, zo grijs in het gezicht als dat ze was en het huilen stond haar nader dan het lachen. Het is echt enorm druk, het is één grote slang van mensen (voornamelijk dragers) en je komt constant dezelfde mensen tegen, dat is wel grappig. Vandaag komen ook twee routes bij elkaar, maar er gaan ook weer mensen afsplitsen. Dier van de dag is een bergmuisje, bruin met zwarte strepen, of zwart met bruine strepen het is maar hoe je het bekijkt. Na een relatief vlak en dus makkelijk stuk komen we bij de splitsing naar de Lava Tower. De dragers nemen een shortcut rechtstreeks naar Barranco Hut, maar wij gaan via Lava Tower. Daar gaan we naar 4.400 meter om te acclimatiseren, uitermate belangrijk om geen hoogteziekte te krijgen, en te lunchen. Shoot toch weer een heel stuk omhoog. Dat is iets dat ik me niet zo had voorgesteld. Ja, wat had ik dan verwacht als je een berg opgaat zal je denken, maar ik had verwacht dat het wat geleidelijker zou gaan. Helaas laat de berg zich niet sturen en is het niet alleen omhoog, maar ook soms een stuk omlaag om dan weer omhoog te gaan. Mijn rugzak is killing me, maar de lupaatjes van kip, sinaasappel, banaantje, wentelteefje met jam en pakje sap zijn welkom, dus het moet maar. Dan eindelijk aangekomen bij die indrukwekkende rots, die ze Sharks Tooth noemen en lunchen. Ik zie mensen boven op de rots staan, die toch ook een paar honderd meter hoog is, en vraag met een benauwd stemmetje of wij ook omhoog moeten. Frank en Gideon beginnen te lachen, gelukkig, wij hoeven niet helemaal omhoog maar gaan gewoon aan de voet van de rots zitten. Na een kleine 3 kwartier gaan we weer op pad, nu weer 600 meter naar beneden naar Barranco Hut kamp. Afdalen is een stuk makkelijker en ik verheug me al op a.s. vrijdag als we weer op de terugweg zijn :-)(wist ik veel!). Het stuk naar het kamp is erg mooi met een riviertje, mooie begroeiing en de bergwand. Maar ook in de verte het begin van het stuk dat we morgen moeten doen. Stijl omhoog weer. Fuck! En dat 3 keer, dan lunchen "and then we walk some more". Ja, ja... ik weet het, ik moest zo nodig die berg op, dus ik zal lopen ook. Leuk verjaardagskado voor Frank. Tegen het eind van de middag komen we in Barranco Hut aan, waar we dan eindelijk kunnen uitrusten. Maar eerst het ritueel van matje uitrollen en opblazen, slaapzak uitpakken, wassen, thee drinken (met popcorn, Joepie!) en relaxen in afwachting van het eten. Misschien een klein dutje ;-). We hebben vandaag weer dekking, dus ook maar een SMSje eruit. Morgen wordt weer zwaar, en aansluitend de zwaarste nacht van mijn leven tot nu toe vrees ik. Maar dat is morgen, eerst vandaag afmaken ;-). Had ik trouwens al verteld dat naar de WC gaan een heel avontuur is? Nee? Even snel voor het eten? Toilet bestaat hier uit een open houten huisje met een gat in de grond. Zal de details besparen maar niet iedereen kan even goed mikken. Het is dus kwestie van zeer zorgvuldig je broekspijpen oprollen, dan de rest van je broek naar beneden, waarbij je goed moet uitkijken dat je hem vasthoudt en hij niet de grond raakt, hurken, je behoefte doen (en proberen te mikken), ergens uit een zak een WC papiertje frommelen (of in mijn geval een natte hygienische tissue) afvegen, papiertje in het gat mikken, broek weer omhoog ( en opnieuw oppassen dat de onderkant de grond niet raakt) naar buiten stappen en je broekspijpen weer afrollen. Voordeel voor de man, plassen is makkelijker voor hem, voordeel voor de vrouw, wij zijn gewend om "boven de pot te hangen". Ha, ha, ha. Goeie oefening voor je bovenbenen. Overigens wordt het nóg spannender als het donker is, zo na een uurtje of 18:00. Er is namelijk geen licht, maar een hoofdlampje biedt uitkomst. Alleen daarom brengt het zijn geld al op. Ha, ha, ha... maar dat even terzijde. Tot morgen!