Er is er een jarig (en tegelijk ook harig, want er begint al een aardige baard te groeien) hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is Frank! Zit je dan, op een godvergeten berg je 47-ste verjaardag te vieren. Was mijn verjaardag op de floatels in Thailand toch een stuk relaxter. Maar goed. Vandaag beginnen we na ons ontbijtje met de beklimming van de Barranco Wall. Ja, die enorm stijle wand ja! Maar vol goede moed beginnen we er aan. We zijn nog niet halverwege of een drager ver boven ons verliest zijn evenwicht en daarmee zijn lading die met veel gedonder naar beneden rolt. Oeps, ben benieuwd of hij die nog terug krijgt. Zal in elk geval niet makkelijk zijn. Het is nog rustig want Gideon wilde vroeg weg. We (lees ik) zijn namelijk nogal traag en hij wil voorkomen dat we de dragers in de weg lopen omdat het pad erg smal is. Maar ik moet eerlijk zeggen, het valt me mee en stiekem vind ik het ook wel een beetje leuk dat klimmen. Gewoon niet naar beneden kijken! Dan eenmaal bovenop een prachtig uitzicht op het kamp, en een redelijk vlak stuk lopen daarna totdat we na een klein uurtje aan de overkant van een kloof Karanga Hut zien liggen, waar we zullen lunchen, en waar de mensen die een 7-daagse trip hebben als extra tussenstop overnachten. Moeten we nog wel even de kloof door, dus een behoorlijk stuk (metertje of 200-300?) en daarna natuurlijk ook weer omhoog. Voelt als verloren tijd en energie, want efficient is het niet, eerst naar beneden en dan weer omhoog. Maar ja, ze hebben nu eenmaal geen loopbrug. Het pad naar beneden gaat eerst snel maar dan wordt het daar toch ook wel stijl en er loopt een soort riviertje dus het is glad. We gaan allebei wel bijna een keer op ons muil maar het gaat goed. Onderweg komen we een grote rotsformatie tegen die ze de Crocodile rock noemen. Hij ziet er met een beetje fantasie inderdaad uit als de bek van een krokodil. Dan het stuk weer omhoog en als ik er bijna ben is mijn batterij gewoon leeg. En we moeten daarna nog ruim twee uur door naar boven lopen na de lunch. Eerst maar lunchen stukje kip en lekker patatjes. Gideon is streng en al gauw na het eten stuurt hij ons weer op pad. Redelijk stijl omhoog en dan eindelijk een wat vlakker stukje. Dan weer een soort dal maar aan de overkant de beloning, Barafu kamp, onze laatste stop naar de top. Het stuk omhoog lijkt een beetje op het stuk omhoog naar Karanga, maar is heel verraderlijk, want wat je niet kan zien is een heel stuk stijl omhoog extra om het laatste eindje naar het kamp te komen. Ik ben helemaal verrot, dat beloofd wat. Dan tentje klaarmaken en heb ik nog een verrassing voor Frank, een verjaardagskadootje! Een klein flesje Jameson en een klein flesje Tia Maria. Bedoeld om nu te drinken maar met alle medicijnen en wat nog voor ons ligt bewaar ik hem maar voor morgen, en Frank na een slok ook. Ook de Snicker die ik van Schiphol meegenomen heb als verkaardagstaart bewaren we nog even. Morgen, wat lijkt dat nog ver weg. Nu wachten op eten, dan gelijk wat proberen te slapen en dan de Piece de Résistance. Dier van de dag is overigens de zwarte spinnetjes die op deze verrekte berg op ruim 4.000 m hoog door het gravel kruipen.